Όλη η Προσοχή μας στο Καστελόριζο

Μπορεί στην παρούσα φάση η Ελλάδα να είναι κυριολεκτικά οικονομικά κατεστραμμένη, χωρίς κύρος στην Ευρώπη και απολύτως αποδομημένη εκ των έσω. Υπακούοντας στις νέο-ταξικές οδηγίες της μεταψυχροπολεμικής Παγκοσμιοποίησης, το πολιτικό και οικονομικό της σύστημα προετοιμάζεται να μετατραπεί σε «ρωμιούς» στη νέα αυτοκρατορία των Οθωμανών, ενώ σε συνάξεις όπως αυτή του Ερζερούμ, να δίνει «Γή και Ύδωρ» με την υπογραφή του παρόντος πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου, ενώ ο προκάτοχος του Κ. Καραμανλής είχε και κουμπαριά με τον χαλίφη Ερντογάν και το μέσο έλληνα να περνά τις μέρες της οικονομικής του απαξίας, παρακολουθώντας τουρκικά σίριαλ στην τηλεόραση ή μαθαίνοντας τουρκικά, για να καταλαβαίνει καλύτερα τη γλώσσα.
Παραταύτα βρίσκει το θάρρος το πολιτικό της δυναμικό να τοποθετηθεί, διπλωματικά- στρατιωτικά-οικονομικά με την πλευρά του Ισραήλ και του άξονα με την Κύπρο. Η επίσκεψη Μπεγλίτη στο Ισραήλ και η τοποθέτηση του ομολόγου του περί ιστορικών Εθνών, που θα εξελίξουν την πορεία στην ευρύτερη περιοχή δίνουν μια απεικόνιση μιας Ελλάδας, που θα μπορέσει να ανταπεξέλθει του σημερινού «βατερλό» και να διατηρήσει την αυτονομία και την σημασία της στη Μεσόγειο.
Άλλωστε ότι και αν συμβεί στην Κύπρο , μία από τις ενδιαφέρουσες συνέχειες θα είναι έξω από το Καστελόριζο. Εκεί που θα συναντήσει η Ελληνική ΑΟΖ την Κυπριακή και Ισραηλινή ή θα πετύχει η Τουρκία την διχοτόμηση του Αιγαίου, συνδέοντας τη δική της ΑΟΖ με εκείνη της Αιγύπτου και ίσως έτσι «υποκλέψει» και το κοίτασμα φυσικού αερίου νοτίως της Κρήτης, αξιοποιώντας μια ιδιαίτερη σχέση με τους αντικαθεστωτικούς της Λιβύης.
Όπως και αν εξελιχθούν τα ζητήματα η Τουρκία κοιτά «ανατολικά» και η Ελλάδα «δυτικά». Αν υπάρξει πόλεμος, όπως πάντα συμβαίνει στις θερμές συρράξεις… θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι, αλλά και μια νέα τάξη στη Μεσόγειο, που θα είναι σε κάθε περίπτωση μετά- Νάσερ εποχή , όχι μόνον για τους Άραβες και τους Ισραηλινούς, αλλά και για τους Έλληνες.